Gılcan Mete Delibay - Gülçin Demirci - Seyirci

Gılcan Mete Delibay

SEYİRCİ

Yalnız adam, genç aşıklara bakarken üniversitede aşık olduğu kızı hatırladı. Onu ilk defa okulun kantininde görmüş, anfide sessizce arkasındaki sıraya oturup dersi boş vermişti. Sonraki günlerde ona yakın nereyi bulabilirse oraya oturmayı alışkanlık haline getirmişti.

Saçlarını geriye attığında, arka sıraya gelen şampuan kokusunu hatırladı. O kokuyu duyduktan sonra, marketlerin şampuan reyonlarında günlerce aramış, bulduğu gün, çocuklar gibi sevinmişti. Sonraları, uzun süre aynı şampuanı kullanmıştı.

Kız, etrafı insanlarla dolu, neşeli, gürültülü kızlardandı. Yalnız yakalayıp baş başa iki çift laf etmek kısmet olmamıştı. Yaklaşmak için uygun bir an kollarken, pervasız ve yakışıklı bir tip kızın aklını çoktan çelivermişti.

Aynı önündeki gençler gibi, birbirlerine sarılmalarını uzaktan hüzünle izlemişti seneler önce. Zamanında yakınına gidemediği için bir daha yaklaşmayı denememişti. Zaten onlar da iyi anlaşmışlar ve okul bitene dek ayrılmamışlardı.

Mis kokulu kız, yakışıklı ve pervasız çocukla evlendi. İki çocukları oldu.

Gizli aşık ise, bu çekingenliğiyle sonunda görücü usulü evlenmeye razı oldu. İki çocukları oldu.

Sigarayı bırakmamış olsaydı, yakardı bir tane şu hayatta oyuncu olamayıp izleyici kaldığı gerçeğiyle başa çıkabilmek için. Onun yerine daha tehlikesizinden sade bir kahve söyledi.

Hayatının büyük bir kısmını risk almayıp, bekleyerek, sabrederek, başkalarını düşünerek geçirmişti. Bundan sonra değişmek için ne gücü ne de isteği vardı.

İzlemeye devam edecekti.

Fotoğraf : Gılcan Mete Delibay
Öykü : Gülçin Demirci - 18.10.2023