 |
| Yücel Tunca |
ÖZLEM
Yaşadığımız yerde, denizin kokusu, kırmızı alabalığın yaşadığı dere kokusuna karışıyordu. Arkamızda, yeşilin her tonunun olduğu dağlar.
Evimizin yola bakan penceresinde, her mevsim pembe, beyaz açan sardunyalar vardı. Köprüden geçerek evimizin sokağına girdiğimde, sardunyaların arasından görürdüm seni.
Dikiş makinenin başında, elindeki işleri yetiştirmeye çalışırken, benim okuldan gelme saatimde kalkar, camın arkasından sardunyaların güzelliği ile gelişime bakardın.
Gözüm pencerede olurdu. Sardunyaların arasından seni görünce içimde kelebekler uçardı sanki. Sen açıyordun ya kapıyı, kışlar daha bir bahar oluyor, baharlar daha bir yeşil geliyordu.
Sen,
benim çocuk mutluluğumu izlerken, ben sana neler hissettiğimi
anlatabilseydim keşke…
Belki her şey daha farklı olurdu.
Sana
dair ne varsa büyüttüm içimde, korudum sakladım.
Yokluğun,
bahar ortası kış.
Sevinç sonrası hüzün artık.
Seni
çok özledim anne…
Fotoğraf
: Yücel Tunca / Anne Evinden Desenler - Dikiş Makinesi Örtüsü
Öykü : Şafak Hacaloğlu / Aralık 2023
Şafak çım çok etkileyici,ruhuma dokunan bir öykü olmuş. Tebrik ederim.
YanıtlaSilNe mutlu bana,çok teşekkür ederim😘
SilGül Tuzcu Karaman
YanıtlaSilŞimdi Anne,sardunyalar öksüz
Sensizliğe çiçek açıyorlar...
Dikiş makinesi tıkırtıları kulaklarımda,
YanıtlaSilDerinlerde göz nuru işli özlemin
Sardunyalar iyot kokuyor annem,
İpek işlemeli örtüye sinmiş kokun,
Çıkıp gelecekmişsin gibi sardunyalı kapıda gözlerim…
Yasemin Tuzcu Şahin