 |
| A. Kadir Ekinci |
BİR ÖMÜR MUTLULUK
Bir gün elli yıllık eşi gözlerinin içine bakarak “Benden razı mısın?” diye sordu yaşlı adama. “Bu dünyada da, ahirette de senden razıyım.” dedi yaşlı adam. Yaşadıkları acı tatlı anları hatırlayarak, uzun süre sessiz bir şekilde bakıştılar.
Önce gençliklerini, birbirlerini ilk gördükleri ve sevdalandıkları günü hatırladılar. O zamanlar yaşlı adam bıçkın bir delikanlı, yaşlı kadın güzeller güzeli bir genç kızdı. Genç kız, köyün çeşmesinden yeni doldurduğu güğümü evine taşırken geçmişti bıçkın delikanlının yanından. Güzel kızı gördüğü anda yüreği daha hızlı çarpmaya başlamış, kızın arkasından bakakalmıştı delikanlı. Genç kızın da durumu farklı değildi. İlgilenmiyormuş gibi yapıp, arada bir utangaç gözlerle arkasına bakıyordu. Genç kız, her çeşmeye gelişinde gözleriyle bıçkın delikanlıyı arar oldu. Delikanlı da yakındaki çalılıktan kızı gözetleyip, hayaller kuruyordu. Kısa bir süre sonra delikanlı tüm cesaretini toplayıp, soluğu kızın yanında almıştı. Yüreği yine hızla çarpıyor, ne diyeceğini bilmez bir vaziyette aynı şimdi olduğu gibi sadece kızın gözlerine bakıyordu. Kız da onun gözlerine bakakaldı. Delikanlı tüm şeceresini öğrendiği halde nazikçe “Sen kimsin, kimlerdensin?” diye sordu genç kıza. Kız da “Aşağı köydenim. Buraya yaşlı teyzemin yanına yardıma geldim. Yaz boyunca buradayım.” dedi. Daha ikinci görüşmelerinde kıza gönlünü açtı bıçkın delikanlı. Karşılığının boş olmadığını anladığında tüm dünyalar onun olmuştu. Kısa bir süre sonra; kız isteme, nişan, düğün derken beraber bir ömür geçirecekleri dünya evine girmişlerdi. Daha sonra yaşadıkları, çocukları, torunları hayal kapısından girmeye devam etti.
Acısıyla, tatlısıyla geçirdikleri elli yılın sonunda yaşlı kadının sorduğu bu soru, onun son sorusu olmuştu. Geçirdikleri güzel akşamın sabahında gelen kalp krizi yaşlı kadını koparmıştı sevdiğinden. Yaşlı adam, her gün elinde kırmızı güllerle eşini ziyaret ediyor. Her gittiğinde de elindeki kırmızı güllere bakıp, ”Senden razıyım.” diyordu. Lakin veremiyordu çok sevdiği o gülleri sevdiğine, sadece bırakıyordu beyaz taşın üzerine…
Fotoğraf
: A.Kadir Ekinci
Öykü
: Erdal Gömceli / 04.09.2023
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yaparken:
1. Yaptığınız yorumun, mutlaka konuyla ilgili olmasına özen gösteriniz.
2. İsim ve Soy ismi yazmayı unutmayınız.
3. Konuyla ilgili olmayan sorularınız için lütfen iletişim formunu kullanınız.
© Onanafod Blogunda yayınlanan tüm fotoğraf ve yazıların telif hakları, Onanafod blogu sanal yayını, tanıtımı, kitapları dışında fotoğrafçıya ve yazara aittir.