 |
| Ertan Şide |
BENİM ADIM MAVİ
Küçük kız çocuğu, derin maviliklere bakarak, elinden tuttuğu babasına: “Baba bu mavi su nedir, neden bu kadar çok?” diye sordu. Babası gülümseyerek, “Kızım bu suya deniz derler. Bazen sakin ve durudur. Bazen de hırçınlaşır, öfkesini dalgalarıyla gösterir. Ben denizi çok severim. Bu yüzden ablanın adına “Derya”, senin adını da “Deniz” koydum.” diyerek denizin kenarındaki banklara oturdu. Kız çocuğu, adını aldığı bu masmavi suya hayranlıkla bakmaya devam etti. Babası, “Gel kızım otur yanıma beraber seyredelim denizi” diyerek, küçük kızını kucaklayarak yanına oturttu.
Baba kız, bir müddet sessizce denizi seyrettiler. ”Kimler yaşıyor bu denizde?” diyerek sessizliği bozdu küçük kız. “Balıklar, yengeçler, ahtapotlar, yosunlar, midyeler birçok canlı yaşar bu denizde. Hatta atlar bile vardır. Denizatları.” diyerek denizde yaşayan canlıları saymaya başladı babası. Babasını merakla dinleyen kız, “İnsanlar da yaşar mı denizde?” diyerek, babasının sözünü kesti. “Tabii insanlar da yaşar denizde, ama nefes alamazlar. Bu yüzden arkalarına hava taşıyan tüpler takarlar. Bu insanlara 'balık adam' denir” dedi babası. Kız bir anda kaşlarını çatarak “Yani ben denizde yaşayamayacak mıyım, neden balık kız yok?” diyerek hüzünlendi. Kızının bu durumunu gören babası gülerek, “Tabii ki sen de denizde yaşayabilirsin. Bu insanlara aynı zamanda 'dalgıç' denir. Sen de iyi bir dalgıç olabilirsin. Denizlere dalar, suyun altında özgürce zaman geçirebilirsin.”
Akşam eve döndüklerinde, dalgıç olmanın hayaliyle uykuya dalan küçük kız, rüyasında mavi suyun altında balıklarla beraber dans ederken gördü kendini. Sabah uyandığında, soluğu babasının yanında alan küçük kız, babasına sarılarak “Baba ben büyüyünce dalgıç olmak istiyorum.” dedi. Babası da şefkatli kollarıyla küçük yavrusuna sarılarak, “Tabii kızım, neden olmasın” dedi.
Şimdi, her denize dalışında sadece özgürlüğü hisseder küçük kız. Denizin durgunluğunda, mavi suyun altında, denizle tanıştığı o ilk günü hatırlar. Ona yüzmeyi öğreten, ilk dalış heyecanında yanında olan, mavi coşkuyu beraber yaşadıkları, tüpsüz dalış yapmaya karar verdiğinde tek destekleyen ve ona arka çıkan rahmetli babası gelir aklına. Babasının şefkatli kolları sarar tüm vücudunu.
Her
su yüzüne çıktığında denizin ortasında haykırır küçük
kız:
“Benim
adım Mavi. Denizlere gömün beni.”
Fotoğraf :
Ertan Şide
Öykü :
Erdal Gömceli / 06.10.2023
Müthiş bir fotoğraf ve onu tamamlayan harika bir öykü.
YanıtlaSilTeşekkür Ederim.
SilHarika
YanıtlaSilTeşekkür Ederim.
Sil