 |
| Sebahattin Özveren |
HAZIM BEY
Hazım Bey, çocuk yaşta köyünden şehre göçmüş, orta yaşlı bir adamdı. Uzun yıllar geçmiş olmasına rağmen, şehir hayatının, yoğun iş temposu, trafik gürültüsü ve kalabalık sokaklarına alışamamıştı. Köyüne özlem duyar, avludaki sedire uzanarak yıldızları izlediği geceleri, yeşil çimenler üzerinde yuvarlanıp, arkadaşlarıyla takla yarışlarını, yeni doğmuş kuzuların, annelerinin peşinde dolaşmalarını, süt emmelerini hatırladığında gözleri dalar giderdi. Özlem artsa da yaşam koşulları, çaresiz bırakıyordu.
Hazım Bey, bir fabrikada çalışır, iş çıkışı otobüs ile evine ulaşırdı. Otobüsten indiği durakla evi arasında, kısa da olsa yürüme mesafesi vardı. Yolunu daha da kısaltmak için mahallelerinde bulunan çocuk parkının içinden geçerdi. O gün yine otobüsten inmiş, yorgun adımlarla evine doğru ilerlerken, sesini duyurmaya çalışan miyavlamalar işitti. Etrafına dikkatlice bakındı, sesleri netleştirmek için kulak kabarttı. Heybetli çınar ağacının dibinde, bir kutu içinde, birbiriyle oynaşan yavru kedileri gördü. Annelerinin yakında olabileceği düşüncesi ile bir süre oyalandı, gelen giden olmadı. Televizyonda geçen akşam izlediği bir haberi hatırladı. Adamın biri, sokağında bulunan kedilerin üzerine asit atmıştı. İçi ürperdi, anne kediyi arayan gözlerle etrafına bir daha bakındı, parkta oynayan çocuklara sordu, olumlu yanıt alamadı.
Güneş, yavaş yavaş etkisini kaybetmeye başlamış, akşam saatleri yaklaşırken, miyavlamalar çoğalmıştı. Hazım Bey, yavru kedileri doyurmak gerekiyor diyerek köşede bulunan markete hızlı adımlarla ulaştı. Yavru kediler için hazırlanan mama paketlerinden aldı, tekrar yanlarına koştu. Karınları doyan yavrular, bir süre sonra uykuya daldı. Yaşadığı ev, hayvan beslemek için çok uygun değildi. Yavruları da korumak istiyordu. Bulundukları kutuyu daha güvenli bir hale getiren Hazım Bey, evinin yolunu tuttu.
Birkaç hafta boyunca, Hazım Bey yavruları her gün ziyaret edip, besledi. Minik tüylü varlıklar, onun sevgi dolu hareketlerine alışarak, omuzlarında, başında ve çevresinde dolaşıyordu. Kedilerle yaşadığı anlar, Hazım Bey'in kalbini ısıtıyordu. Onların masumiyeti ve sadeliği, birlikte geçirdikleri zamanlarda, köyünü ve çocukluğunu hatırlatıyordu. Hazım Bey’in yavru kedilere yaklaşımı kısa sürede parkta oynamaya gelen çocukların dikkatini çekti. Bu sevimli yaramazlar, semtin yaşamında yeni bir anlam ve mutluluk kaynağı oldu.
Hazım Bey, miyavlama sesini duyduğu o günü unutamıyor. Yavru kediler de çok mutlu, onlar, artık parkta kutu içinde değil, sevgi dolu sıcak yuvalarında, Hazım Bey’in omzunda, başında tatlı yaramazlıklarına devam ediyor.
Fotoğraf
: Sebahattin Özveren
Öykü : Erhan Demiralp / 10 Ağustos 2023
Perşembe, Üsküdar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yaparken:
1. Yaptığınız yorumun, mutlaka konuyla ilgili olmasına özen gösteriniz.
2. İsim ve Soy ismi yazmayı unutmayınız.
3. Konuyla ilgili olmayan sorularınız için lütfen iletişim formunu kullanınız.
© Onanafod Blogunda yayınlanan tüm fotoğraf ve yazıların telif hakları, Onanafod blogu sanal yayını, tanıtımı, kitapları dışında fotoğrafçıya ve yazara aittir.