 |
| Prof.Dr. Mehmet Bayhan |
TEK BAŞINA
Hatırla
lütfen, bir sabah, seni bu ağacın altında, bu bankta yalnız
otururken bulmuş ve nerelerdesin canım, çok meraklandım, ne
yapıyorsun burada yalnız başına diye sormuştum telaşla. Sen de
her zamanki sakinliğinle, hayır canım, yalnız değilim, tek
başımayım ve kendi kendime yetiyorum burada diyerek yanıtlamıştın
beni.
Kısa bir süre sonra da sen artık yoktun. Biliyor
musun, senden sonra çok yalnız kaldım ben. Sana olan özlemim,
giderek acı veren duygusal bir boşluğa sürüklüyordu beni.
Bir
akşamüstü, yine yalnız, bu bankta otururken, senin sözlerini
ansıdım.
Ya istemediğim, seçmediğim bu yalnızlık
duygusuyla, doyumsuz ve umutsuz bir hayat sürecektim. Ya da,
gitmeden önce bana öğrettiğin gibi, tek başıma, ama üretken
yaşamayı seçip, kendi kendime yetecektim.
Evet canım,
başta zor oldu ama tıpkı senin gibi, bu ağacın altında tek
başıma olmayı ve kendimi yalnızlıktan korumayı seçtim.
Şimdi
bunları sana yazıyorum, çünkü bil ve rahat uyu
istedim.
Fotoğraf : Prof.Dr.
Mehmet Bayhan
Öykü :
Hüseyin Kekiç / 07.08.2023
( Bu öykü, sevgili Mehmet Bayhan hocamın vefatından önce yazılmıştır. )
Bayhan yapıp etmeleriyle tümümüzde emeği olan biri. Onu yeniden yeniden hatırlamak, anmak için ne yapsak az. Bir yanımız hep eksik. Bazen hissediyorum Mars'tan bize el sallıyor, mendil sallıyor.
YanıtlaSil