Cenk Gençdiş - Gülçin Demirci - Karlı Bir Günde Yaşam Sorgulaması

 

Cenk Gençdiş

KARLI BİR GÜNDE YAŞAM SORGULAMASI

O sabah işe gitmek için çırpınırken ıslanmış botlarından üşüyen ayakları yaya geçidinde duraklamasına neden oldu. Yüzüne çarpan kar soğuğu ve kokusu, unuttuğu bir şeyleri hatırlatıyordu.

Trafik lambası yeşil yanıyordu. Gitmekle kalmak arasında kararsızdı. Ayaklarında görünmeyen bir ağırlık adım atmasını engelliyordu. Sanki o an kendisini sarmalayan karmaşanın dışına çıktı. Her gün aceleyle karıştığı kalabalığa bu defa katılmadı.

İzlemeye başladı. Kar kadar dingindi. Alışmış olduğu döngüyü takip edip işe gidebilse son yirmi senedir oturduğu yıpranmış koltuğa kendini bırakacak, ilk çayını içerken çalışmaya başlamış gibi yapacak, müdürle göz göze gelmeden günü bitirebilmek için mümkün olduğunca meşgul gibi davranacaktı.

İşten çıktığında yaşadığı büyük şehrin trafiğine girip eve gitmek için uğraşan binlerce insana katılacaktı. En az iki saat uğraşıp eve vardığında kendine yemek hazırlayıp televizyonun karşısında sanki bir görev gibi akşam yemeğini yiyecekti. Çok geçmeden uykusu gelecek ve on senedir yalnız yattığı yatağına yatacaktı. Sabah kalkıp aynı döngüyü tekrarlayacaktı. Artık bu anlamsız döngüyü tekrarlamak istemiyor ama ne yapacağını bilemiyordu.

Şairin “mahvolduğu” hava böyle bir hava değildi ama yine bir hava durumu başka bir memuru “mahvediyordu”.

İstanbul’da beklenen kar yağışı etkisini gösteriyordu.

Fotoğraf : Cenk Gençdiş
Öykü : Gülçin Demirci / 09.01.2024