Selim Seval - Erdal Gömceli - Ailem ve Hayallerim

Selim Seval

 

AİLEM VE HAYALLERİM

Son sergimi gezen anne ve kızını gördüğümde çok duygulanmıştım. Birden annem geldi aklıma. Daha çocuk yaşlarda sergileri dolaşmayı ne kadar çok seviyordum. Sergiye gideceğimiz gün, sabah erkenden kalkıyor, en güzel kıyafetlerimi giyiyordum. Annem de benim sergileri çok sevdiğimi bildiği için hafta sonları evde dinlenmek yerine beni sergilere götürmeyi tercih ediyordu. Anne kız ne güzel vakit geçiriyorduk. Güzel bir kahvaltıdan sonra evden çıkıp, sergileri dolaşmaya başlıyorduk. Çoğu zaman babam da katılıyordu bize. Ailece güzel bir hafta sonu geçiriyorduk. Sergileri dolaşırken annemin cep telefonuyla önce eseri, sonra da yanında bulunan eserin hikayesini fotoğraflıyordum. Akşam eve döndüğümüzde de tek tek inceliyor. Yazıları okuyordum.

Bir gün, yine bir sergi dolaşırken anneme küçücük aklımla “Beni sergilere getirip, dolaştırdığın için çok teşekkür ederim. Ben de büyüdüğümde sanatçı olacağım ve bir gün benim de sergilerim olacak. Benim sergilerimi de beraber gezebilir miyiz? “ diye sormuştum. Annem de gülümseyerek, “Tabii ki gezeriz. O zaman yazı okumak yok ama. Bana eserlerini tek tek sen anlatacaksın.” demişti.

Daha ortaokul yıllarımda sanatçı olmak istediğimi, bu nedenle güzel sanatlar fakültesine gitmek istediğimi söylemiştim aileme. Annem ve babam da sanatı ne kadar çok sevdiğimi bildiği için beni desteklemişlerdi. Babam, “O zaman ne üzerine çalışmak istiyorsan araştıralım, o dalda yetiştirecek eğitim merkezlerine yönlendirelim seni ” demişti. İleride iyi bir ressam olma hayalim vardı. Annemle beraber resim atölyelerini araştırmaya başlamıştık. Okuluma yakın bir atölye olması benim için büyük bir şans oldu. Annemle beraber gidip, atölyeye kaydolmuş, okul çıkışlarında da resim yapmaya başlamıştım. Tuvale vurduğum o ilk fırçayı daha dün gibi hatırlıyorum. Heyecandan elim nasıl da titremişti.

Güzel sanatlar fakültesini kazandığım gün, dünyalar benim olmuştu. Okulun ilk günü yine erkenden kalkmış, en güzel kıyafetlerimi giymiş, yola koyulmuştum. Aynı heyecanla devam ettiğim okulumu iyi bir dereceyle bitirmiş, mezuniyet töreninde annem ve babamla büyük bir mutluluk yaşamıştım.

Şimdi düşünüyorum da, ailemin bu desteği olmasa, ülkenin önde gelen ressamları arasına girebilir miydim. İnsanın başarısında aile desteğinin ne kadar önemli olduğunu, anne ve babaların çocuklarıyla geçireceği zamanların ve onları hayallerine ulaşması için verecekleri desteğin ne kadar güzel sonuçlar doğuracağının en büyük kanıtlarından birisi de bendim. Bunu defalarca dile getirmeme rağmen, kalemi kağıdı almış ve aynı duygularla bir sonraki sergi açılışımda yapacağım konuşmayı yazmaya başlamıştım.

Fotoğraf: Selim Seval
Öykü: Erdal Gömceli / 30.10.2023