Alberto Modiano - Baytekin Kara - Biz Bize

Alberto Modiano

BİZ BİZE

Ticaret yapıyorum. Haliyle iş yaptığın bir çevreye sahip oluyorsun. Bir kısmıyla aldım verdim ilişkisi, bir kısmıyla daha da gelişen arkadaşlıklar. Ailece gidip gelmeler, nişana, düğüne davet etmeler, kişisel sohbetler, yarenlikler.

Armen, bunlardan biri. İş ilişkimiz nasıl başladı hatırlamıyorum bile, ama sıkı görüşüyoruz. Bir gün laf lafı açtı nerelisine geldi.

“Çorum, Mecitözü” dedim.
“Eeeee” dedi “Ben de Mecitözü'lüyüm.”
“Daha neler.”
“Valla ben de Mecitözü'lüyüm. Bizi oralarda barındırmamışsınız. Ben hayal meyal hatırlıyorum, tası tarağı toplayıp ayrıldığımızı. İstanbul'a gelmişiz. Burada yeni düzen tutturma falan.”

Alt üst olmuştum. Geceden ve sohbetten başka bir şey hatırlamıyorum.
Eve varır varmaz anneme,

“Bugün garip bir şey oldu. Armen diye bir arkadaşım Mecitözü'lü olduğunu söyledi. Bizim oralarda yaşıyorlarmış. Onlara kötü davranılmış ayrılmak zorunda kalmışlar.” dedim.

“Evet, oldu öyle şeyler. Hatta, hatta onların kızlarından biri Anait vardı. Ayrılmak istemedi Mecitözü'nden. Sevdalıydı birine, ailesiyle de gitmedi, sevdalısına da yar olmadı. Ölene kadar bizim evde bir odada yaşadı. Dikiş dikerek geçindi.”

Büyük bir sessizlik.

“Hatırlarsın belki, ortalıkta bir kenarda duran, çalışmayan, mekiğinin şekli çocuklar için hep ilgi çekici olan Ayaksız Dikiş Makinesı vardı ya işte o Anait'den geriye kalmıştı.”

Hatırlıyorum. Çalışmayan, bir kenarda duran makineyı hep merak eder, didik didik didiklerdik. Garip garip şekilli parçaları, hep ilgimizi çekerdi. En çok da dört perçinle dikiş makinesinin gövdesine monte edilmiş, pırıl pırıl parlayan, yapan atölyenin sarı metal etiketi. Üzerindeki yazılar okunuyordu ve onca pas ve pislik içinde hep pırıl pırıldı.

Fotoğraf : Alberto Modiano
Yazı : Baytekin Kara