Faik Kaplan - Aydanur Atamdede - Lambada Titreyen Alev

Faik Kaplan

LAMBADA TİTREYEN ALEV

Annem telefonda,

“Aliye ablan Koruköy’de bir tanıdıklarında. Sana da uğramak istiyor” dedi.
“Buyursun anne. Telefonunu ver bana arayıp adresi söyleyeyim, ya da gidip alayım.”

Aliye abla, annemin arkadaşı, kendisi Ürgüp'lü. Yıllardır aynı mahallede komşumuz. Yetmişli yaşlarının sonlarında, iki oğlu var. Oğlunun küçüğü Kanada’da, büyük oğlu Ankara’da yaşıyor. Onun da iki kızı var. Kocasını çok genç yaşında kaybetti. Ankara’daki torunu İstanbul’da üniversite kazanınca babaannesinin yanında kalıyor. Aliye abla, hayatın cefasını çekmiş ama neşesinden enerjisinden bir şey kaybetmemiş. Torunu ile de çok iyi geçiniyorlar.

Bizim yazlık eve ilk kez geliyordu. Kapıdan girer girmez, hemen antrede kayınvalidemden kalma çeyiz sandığı, sandığın üzerinde benim işlediğim kanaviçe örtü ve üzerinde yine kayınvalidemden kalma gaz lambasını görünce;

“Abovv, ben bu lambanın altında ne halılar dokudum, halıyı dokurken ne türküler çığırdım, şimdi bunlar sosyetik olmuş.” dedi ve devam etti anlatmaya.

“Benim gençliğimde Ürgüp’te evlerin çoğunda halı tezgahları vardı. Evin genç kızları, hem kendi çeyizleri için hem de satmak için, halı dokurdu. O vakitler bizim köyde elektrik yoktu, gaz lambası ile aydınlanıyorduk. Şimdi oralarda asri oldu, ne halı dokuyan, ne dantel ören var.”

Ben de bunun üzerine, Mihriban diye mırıldandım, sonra sesim daha gür çıkmaya başladı…

Sarı saçlarına deli gönlümü
Bağlamışım, çözülmüyor, Mihriban, Mihriban

Ayrılıktan zor belleme ölümü,
Görmeyince sezilmiyor, Mihriban, Mihriban

Yâr deyince kalem elden düşüyor
Gözlerim görmüyor, aklım şaşıyor
Lambada titreyen alev üşüyor,
Aşk kâğıda yazılmıyor, Mihriban, Mihriban

Fotoğraf : Faik Kaplan
Öykü : Aydanur Atamdede – Eylül 2023